Marcel's orgel audiotheek

Feike Pieter Asma (1912-1984) bespeelde al op jonge leeftijd in de Gereformeerde Kerk in Den Helder een orgeltje met 9 stemmen. Feike ontving in de periode 1928 tot 1937 orgellessen van Jan Zwart. In 1933 vertrok hij naar de Hooglandse Kerk in Leiden, waar hij organist werd van het eeuwenoude, oorspronkelijk door Pieter Janszoon de Swart in 1565 gebouwde orgel. Van Leiden ging hij in 1943 naar de Evangelisch-Lutherse Kerk te Den Haag, ook wel Lutherse Burgwalkerk genoemd. Hier bevindt zich een groot orgel van de orgelmaker J.H.H. Bätz uit 1753. In 1965 verhuisde Asma nog eenmaal, nu naar Maassluis. Hier werd hij de vaste bespeler van het uit 1732 daterende orgel in de Groote Kerk, gebouwd door Rudolf Garrels. Op 18 december 1984 overleed Feike Asma en werd op de Nieuwe Oosterbegraafplaats te Amsterdam begraven.
Aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag studeerde hij directie bij Jan Koetsier en piano en compositie bij Hugo van Dalen. Daarnaast volgde hij lange tijd bij Eduard Flipse lessen in orkest- en koordirectie. In 1950 en 1951 nam hij deel aan de meestercursus voor dirigenten van Paul van Kempen te Siena. Incidenteel nam hij een orgelles bij Flor Peeters.
Gedurende zijn arbeidzame leven gaf Feike Asma vrijwel dagelijks orgelconcerten door het hele land, die veel bezoekers trokken. Hij was een pleitbezorger van de Franse symfonische orgelmuziek van componisten als César Franck, Guilmant, Boëllmann, Vierne en Widor. Hiervoor ontving hij in 1964 de Franse onderscheiding Arts-Sciences-Lettres Diplome de Médaille Argent Académie Française de Paris en in 1975 de onderscheiding Diplome de Médaille Vermeil. In 1967 werd hij geridderd in de Orde van Oranje-Nassau. De stad Rotterdam heeft hem de Wolfert van Borselenpenning toegekend. De NCRV heeft Feike in de gelegenheid gesteld de volledige sonates/symfonieën van Guilmant en Widor op de plaat te zetten.
Hij werkte mee aan de film van Herman van der Horst: "Toccata", die in de Oude Kerk in Amsterdam is opgenomen, waarbij Feike op het Vater/Witte-orgel de bekende Toccata con fuga in d-moll van J.S. Bach speelde.
(Bron: Muziekweb.nl)

César Franck (Prière, Fantaisie en la, trois chorals), Orgel Sainte-Clotilde, Parijs
Opnamedatum: 1959 & 1964
Bron: Nederlandse Radio Omroep
Charles-Marie Widor (Symphonie Romane), Orgel Saint-Sulpice, Parijs
Opnamedatum: 1961
Bron: Nederlandse publieke omroep

César Franck: Prière en ut dièse mineur , opus 20 (1860)
César Franck componeerde zijn Prière (gebed) in C mineur in 1860, als een meditatie op verdriet, hoop en geloof. Het vormt onderdeel van zijn Six Pièces pour le Grand Orgue (1860-1862), Het is opgedragen aan François Benoist, zijn orgelleraar aan het Conservatorium van Parijs.
Feike Asma (Parijs, Sainte Clotilde)
Opnamedatum: 1959, januari
Bron: Nederlandse publieke omroep

César Franck: Fantaisie en La Majeur (1878), uit: Trois Pièces
De Fantasie in A (door Franck zelf in eerste instantie Fantaisie-Idylle genoemd) vormt onderdeel van zijn Trois Pièces, geschreven voor de ingebruikname van het grote Cavaillé-Coll orgel van de nieuwe Trocadéro concertzaal in 1878.
Feike Asma (Parijs, Sainte Clotilde)
Opnamedatum: 1959, januari
Bron: Nederlandse publieke omroep

César Franck: Final (1859), uit: Six pièces
Dit werk vormt onderdeel van zijn Six Pièces pour le Grand Orgue (1860-1862) en is opgedragen aan Lefébure-Wely, die tezamen met Franck het inaugurtieconcert speelde van het nieuwe Cavaillé-Coll orgel in de Sainte-Clotilde op 19 december 1859. Franck speelde toen o.a. dit werk.
Feike Asma (Parijs, Sainte Clotilde)
Opnamedatum: 1959, januari
Bron: Nederlandse publieke omroep

César Franck: Drie orgelkoralen
Francks schreef zijn drie koralen vlak voor zijn dood in 1890. Zij kenmerken zich door een hechte structuur, waarbij thema’s worden geëxposeerd en tegen elkaar geplaatst. Het eerste koraal bestaat uit een thema gevolgd door drie variaties, in het tweede koraal spelen muzikale vormen als passacaglia en fuga een belangrijke rol. Het derde koraal begint als een toccata en kent verschillende contrasterende themas die uiteindelijk allen terugkeren in een afsluitende magistrale toccata.
Choral I (1890) en Mi Majeur
Feike Asma (Parijs, Sainte Clotilde)
Opnamedatum: 1964, november
Bron: Nederlandse publieke omroep
Choral II (1890) en Si Mineur
Feike Asma (Parijs, Sainte Clotilde)
Opnamedatum: 1964, november
Bron: Nederlandse publieke omroep
Choral III (1890) en La Mineur
Feike Asma (Parijs, Sainte Clotilde)
Opnamedatum: 1964, november
Bron: Nederlandse publieke omroep

Charles-Marie Widor: Symphonie opus 73 nr 10 ; Romane
Widor’s tiende symphonie, voltooid in de zomer van 1899, wordt wel beschouwd als Widor's grootste orgelmeesterwerk. Net als de negende bestaat het uit vier delen: Moderato - Choral - Cantilène - Finale.
De openingszinnen van de graduale-zang Haec sterft, quam fecit Dominus ('Dit is de dag dat de Heer heeft gemaakt', uit de Paaszondagmis)-bepalen het werk, dat kan worden gezien als een enorme reeks variaties.
Feike Asma (Parijs, Saint Sulpice)
Opnamedatum: 1961, februari
Bron: Nederlandse publieke omroep

Het orgel van de Sainte Clotilde werd gebouwd door Aristide Cavaillé-Coll in 1859. In 1933 vond een restauratie plaats door Beuchet-Debierre, waarbij het Récit werd uitgebreid. In 1962 vond een drastiche ombouw plaats, eveneens door Beuchet-Debierre, in neo-barokke richting, waarbij het orgel ook geëlectrificeerd werd. In 2005 vond een nieuwe uitbreiding plaats door Dargassies en zijn de neo-barokke wijzigingen voor zover mogelijk verzacht of teniet gedaan. Deze opnames laten het orgel horen voor en na de ingrijpende ombouw van 1962.

Dispositie